Front ciepły to nic innego jak cieplejsza masa powietrza nasuwająca się na masę powietrza chłodniejszego.
Jako że powietrze cieplejsze jest lższejsze od chłodniejszego, front ten nasuwa się klinem “od góry”, nachodząc na powietrze zimniejsze zalegające przy ziemi. Widoczne jest to w przekroju poprzecznym frontu w górnej częsci obrazka.
W naszych szerokościach geograficznych front ciepły jest bardzo rozciągły i nie jest niczym niezwykłym, że jego długość liczy sobie 800-1000 km licząc od czoła frontu.
Front ciepły przemiesza się powoli (15-25 km/h). W związku z czym zjawiska które mają miejsce we froncie ciepłym są rozciągnięte w czasie i mało intensywne. Niczym niezwykłym będzie zatem 3 dniowy opad deszczu, występujący z przerwami.
Jakie etapy rozwoju chmur możemy obserwować w typowym froncie ciepłym:
Cirrus
Cirrostratus
Altostratus (przynoszące opad)
Nimbostrartus (przynoszące opad)
Widoczne będzie to w kolejnych METARach, (zachmurzenie wraz z obniżającą się wysokością SCT – BKN – OVC), a także opad, od “przelotnego” po “ciągły”.
Zagrożenia jakie niesie ze sobą Front Ciepły szczególnie w okresie jesiennym oraz zimowym to oblodzenie, w trakcie lotu w kierunku czoła frontu ciepłego na średnich wysokościach, napotykamy na opad deszczu pochodzący z ciepłych mas powietrza znajdujących się powyżej naszego samolotu. Opadające krople wody ulegają schładzaniu w powietrzu zimnym a co się z tym wiąże jest bardzo duże ryzyko wystąpienia oblodzenia. (Jakiego – poczytajcie jeden z naszych poprzednich postów na temat rodzajów oblodzenia).
Ciekawostką w kwestii czytania map synoptycznych w trakcie egzaminu w ULC jest, fakt że w zadaniach gdzie w odpowiedziach pojawia się w depeszy TAF chmura CB – wyklucza to nadejście frontu ciepłego. Na tej podstawie w łatwy sposób możemy wyeliminować 2 a czasem 3 błędne odpowiedzi w trakcie egzaminu z przedmiotu Meteo.