Pomiar prędkości obrotowej silników

Pomiar prędkości obrotowej silników dużych samolotów pasażerskich jest problematyczny ze względu na dużą odległość między kabina załogi, a zespołem napędowym. Z tego powodu nie można w takich statkach powietrznych zastosować mechanicznych układów pomiaru prędkości obrotowej. Konieczne jest budowanie obrotomierzy, w taki sposób, by element pomiarowy zabudowany był na silniku, a w kabinie załogi znajdywał się tylko wskaźnik (wyskalowany w RPM lub % maksymalnej prędkości obrotowej). W lotnictwie komunikacyjnym rozróżniamy dwie główne grupy takich obrotomierzy: elektroniczne oraz elektryczne.
Elektroniczne układy pomiaru prędkości obrotowej działają na zasadzie zliczania w czasie impulsów elektrycznych wytwarzanych czujnikiem indukcyjnym współpracującym z kołem zębatym obracanym przez silnik.
Obrotomierze elektryczne wykorzystują prądniczkę tachometryczną, która zabudowana jest na silniku i wytwarza napięcie proporcjonalne do prędkości obrotowej. W kabinie załogi znajduje się odpowiednio wyskalowany woltomierz, który wskazuje prędkość obrotową zespołu napędowego. Drugim rozwiązaniem stosowanym w elektrycznych prędkościomierzach jest wykorzystanie trójfazowej prądnicy synchronicznej oraz silnika synchronicznego. Układ sprzęgnięty jest w taki sposób, że silnik synchroniczny w kabinie załogi obraca się z taką sama prędkością obrotową jak prądniczka zabudowana na silniku. Następnie mechaniczny obrotomierz mierzy prędkość obrotową silnika elektrycznego, która jest wskazywana na wskaźniku w kokpicie.
Więcej przydatnych sposobów na zdanie egzaminów ATPL(A) znajdziesz na naszych kursach które odbywają się w Warszawie i we Wrocławiu.